гние (гл.) - во (предл.)

Мртвило гние во осаменава душа, жедна за одмазда, зошто предавството беше посилно од љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ме следат непознати чекори кои стравот во мојава душа го претвораат во болка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Вечноста останува за бездомникот на дождот, а заборавот за оние кои ги оставија своите сонови да гнијат во немоќта на стравот...
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не верував во верност, Оче Симеоне. Нели ти кажав порано дека последниот заб гниел во челуста на тој некогашен цар.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
...до следното наравоучение и натаму до секое ново грбите на езоповците гнијат во најдлабоките празнини нивните басни 'ртат во нечије друго детство во некоја друга носталгија... блуз за милиот ислужен светец или варијација на тема – теоријата на релативитетот во просветлените животописи почеток... C-дур
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Последниот заб му гниел во коренот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Соголената черупка, повеќе насмеана од кога и да било во животот, се намалила без она малку коса и брада што пред тоа се лелееле на ветар и што било знаме на еден крај, сѐ додека некој килав Јаков од Кукулино не се сетил да ја завитка во безбојна крпа и кришум да ја закопа на песокливиот брег на Давидица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И кога ноќе, шепотејќи со дланка на уста молитви, ќе се сетел за таа глава, умирал; не можел да не мисли дека нејзиниот труп гние во призрачната куќа-кула чија чкртава врата непрекинато ја отворал и ја затворал лут северен предвесник на долга и тешка зима низ чии виулици ќе се тетерави безглава сенка на еден непокорен поет, оној што пеел помеѓу истрели за своите неродени деца и за нивната непозната мајка меѓу ѕвезди и сини пеперуги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тони искршено и парчосано железо гние во земјата обрасната со густа зелена трева.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)