допре (гл.) - мој (прид.)

А кога неговите прсти ќе ја допрат мојата коса на оние квачки не им преостанува ништо освен љубоморно да се муртат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еди, пријатели сме добри, а и знае дека не му доаѓам така често.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како да го допреа моите размисли па тој подзастана, а потоа се сврти кон мене.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Видов како онаа меѓу вас која прва ме прими во својот дом си ги прегриза усните од жал и подавајќи ми леб и вода, со својата топла и мека рака ја допре мојата, жилаво старечка и растреперена. ’Татко, до кога ќе луташ?‘ ми прозборе. ’Немаш свој дом, главата и брадата сосема ти побелеле од последниот пат кога те видов, а телото ти се смалило под товарот на годините!‘ Трогнат од милоста во нејзините зборови, тогаш ѝ реков: ’Вистина е, единствена ќерко моја, јас страдам, но се радувам!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но не бев сигурен дека го допре мојот поглед.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)