дојде (гл.) - човек (имн.)

Од Костур дојде човек со нишан од грчкиот владика кој порача да му пратиме човек за разговор. Пуштивме таков.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш ми кажа дека утредента ќе дојдел човекот кој бил сведок на погибијата од нејзиниот девер, а помал брат на дедо Петре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А чувството за тоа дека рацете им се исти, тоа чувство за близината, се враќаше кај него со секој нов дојден човек, со секој нов чивт набракнати раце, сѐ додека тоа чувство во него не израсна во некакво чудно чувствување како да си е дома, со тие луѓе во сините валкани комбинезони.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не можеше да верува дека во неговата куќа крај реката, така неочекувано и чиниш несетно, му дојде човекот што и самиот целиот живот го беше посветил на мистичниот пат на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И сѐ така, некако го наговоривме. Дојде човекот. И убаво отпеа, за право. Јачи црквата, се нишаат иконите, свеќниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тоа време во манастирот дошол човек што го мачела крвта од брата си кога го убил при делење на имотот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Денеска треба да дојде човекот и да ми донесе одговор.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)