дува (гл.) - од (предл.)

А да ти кажам, кога тој ќе почне да вежба со труба од тие негови школски нотни книги, музиката воопшто не е за слушање.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Северниот ветер што дуваше од утрото, ги беше скршил некаде своите крилја, па сега изгледа над планината струеше топол јужен ветер.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа зафатија силни ветрови да дуваат и го спотераа дождот; дуваа од сите страни, дуваа и од височина, се креваа и од земјата, налетуваа во бранови со прескокнување, со бучење, со завивање; ги витлеа короните на дрвјата, носеа со себе откинати гранки, валми сено и лисја и сѐ што можеа да соберат; носеа и сламени покриви од плевните, ги тресеа прозорците на куќите и втеруваа страв и во луѓето и во добитокот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ветерот дуваше од север и носеше мирис на дожд. Градскиот часовник отчукуваше.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Се сретнавме на едно празно место кај што дуваше од вратата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вели, труба дувал од немајкаде, а труба му е основен инструмент во музичкото училиште.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)