Поораа уште малку и бидејќи Силјан си одел по браздите сѐ близу, си зобал црвјето, чунки му се сладило, и му се чинеше оти татко му го милува, без да му текне оти е штрк во тој саат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- Зоки, ова е штрк, - му покажува мама. - Штрк, - повторува Зоки.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)