Значи, сѐ е вред: торбата ја пикам под перницата од постелата и спокојно спијам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Чудна некоја обземеност.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Всушност токму оваа помисла ме наведе да поверувам дека со моите заклучоци нешто не е вред.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)