Токо, анџак сме сами сега, и прв ден е по венчањето, кажете што сакате да ви зготва.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мусли бег нема да го испушти Јована да премине на чифлигот Јаузоски, припратен е по него како по свој, го научи турско писмо, го изучи да свири ут и го изучи да го толкува Коранот и му има повеќе доверба од на синовите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Леар е по занает, леел бомби за Ерменците - револуционери. Сега ќе лее за нас.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Дојде и црнокожестиот Ерменец, леар и мајстор. Тој се зафати за работа...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Родена е по земјотресот. Сосема се разликуваме. Студира за компјутери. Нема момчиња.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Автобусот веќе замина. Следниот е по четири часа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сакаш – не сакаш и по тамина ќе зборуваш, зашто малку од она што го кажувам е по видено а повеќе по чуено, по начуено и по тоа како што може човек да си мисли...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Среден е по раст. Поскоро снизок.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Зар му е тоа толку по ќејф? Или, баш маката што не му е по ќејф, го прави уште повеќе зол, како лишка што од инает блуе пред котел со бакардан?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А ти, божем, не би сакал таков кум да те венча!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: Јас повеќе би сакал некој човек средна рака, ама кога е по адетот, нека биде и најсиромав, и најбогат, само ако наиде прв.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: Не ви е чесна работата: не е по адетот.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: Не, само прв! Како што рековме дома: само по адетот!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПОЦКО: Дополу е по адетот, отполу по моето сакање...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
- Демек оваа нашава, планинскава, не ти е по ќеф?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Познат е по дугачкиот кожен мантил, лаганиот успорен корак, кратката двоцефка и меракот за пљачкање банки.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Се сетив на „Харакири“. Мора да е убава смртта што е по твој избор и по твоја волја...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Правена е по план, донесен од Германија, каде што тако му работеше како слаткар: куќата е со висок стрмен покрив кој не држи снег, и на кој, на сите четири страни, има тавански прозорчиња што го осветлуваат просторот под покривот; на сите четири ѕида од куќата: и на долниот и нагорниот кат, има мали дрвени балкончиња и тесни врати кои излегуваат на нив; над нив има гипсени украси: развлечени триаголници што се испакнуваат од фасадата; по рабовите на куќата, исто така, се спуштаат гипсени бордури; куќата е обградена со зеленило што ја прави уште поубава; пред куќата нема градина како пред многу други куќи, туку е посеана ниска трева која како зелено кадифе го покрива сиот простор; низ тревата постојано се разлева една браздичка со вода и ѝ дава свежина и силно, блескаво, зеленило; пред куќата, под лозницата што е разгранета на дрвени потпирачи, се белее гроб направен од мермер; околу него цвеќиња и масичка и столчиња направени од преполовени костенови стеблаци; оградата на дворот е од мазни дабови плотици со куси врвови исшилени како запци од шара.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Какви свадби ти влегле во умот”, му велеа старешините кога ќе ги замолеше да го пуштат, „ти си изветреан: се чека фронт да се отвори, а тебе умот ти е по свадби!“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Иако не можам да одречам дека околу секој збор што ни открива и најмала непријатност сврзана со некој поединец кој не ни е по волја, се лелее некоја прозрачна леснотија.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Фантома, ме виде ли, а? Улава е по мене.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Изведбата на Џоан Крафорд во Милдред Пирс очигледно е изведба што секој кому мелодрамата му е по вкус – односно, секој што не може да ги заземе, што не посакува и што не може да се стреми кон величието и престижноста на трагичната возвишеност – не може да не ја подражава или да ја преизведува.
Сигурно, ненадминливото подражавање на Џоан Крафорд на мајчинското мачеништво и абјектност не ги одвратило поненадарените исполнители да ја „играат“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И токму нејзината изведба, како што забележа Итан Морден, им буди на геј-мажите завист и очај.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ви веќавам дека ќе го сторам дури и она што не ми е по силите за да ја овозможам средбата со Ѓорчета.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)