е (гл.) - единствен (прид.)

Момчето беше голем уметник, способен постојано да измислува нови комбинации и специјални климакси, а некои беа „ноти“ од сферата на Непознатото, со паузи, привидни дисонанци, ноти кои ненадејно се пробиваа една со друга и прскаа заедно, со вчудоневидувачки, врел и сладок удар. (...) Аракнид, шоферот на Ендрју Кеиф е единствен домородец во Интерзона кој не е ниту педер ниту бузерант.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И навистина, сето значење на Хегел, сета негова бесмртна актуелност, се наоѓа во неговата логика, во логиката што Хегел ја издигна до степенот на дијалектика, и која е единствен клуч за разбирање на принципот за „самокритиката“.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Затоа дијалектичкиот материјализам е единствена напредна филозофија на денешнината, додека сите варијации на идеализмот потем Хегел се само идеологија на општествените слоеви што пропаѓаат.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Уште од „основната криза” - значи од теориите на Ајнштајн, Хајзенберг и Гедел - што е засилено и со поновите настојувања на теоријата на катастрофата и истражувањето на хаосот, или теориите за фрактали - самата наука ни кажува дека светот е окарактеризиран со плуралитет и хетерономија, дека парадоксите и паралогиите можат да бидат многу попристапни за негово осознавање од едноставните дедукции, дека реалноста сѐ на сѐ не е хомогена туку хетерогена; дека не е хармонична туку драматична; дека не е единствена туку диверсивна; накратко: поседува „постмодернистички“ дизајн.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
За Грците сѐ словенско беше грубо и бугарско. Со името Бугари нѐ крстија Грците и нас Македонците. Но тоа прекрстување не е единствено.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во својот познат одговор на критиката за своите преводи на Хомер, Френсис Њуман изјави: „Научниците се трибуналот на Ерудицијата, но кога се работи за Вкусот, обичната, но сепак образувана публика е единствениот вистински судија, и токму нејзе ѝ се обраќам.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Знаеле ли тие зошто не се плаши оној кој љуби?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во својата семантика љубовта како волја за живот е очајна и мрачна потреба, а омразата не е единствената антитеза на љубовта.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Знаеш ли дека Новоговорот е единствениот јазик на светот, чиј речник станува сѐ помал секоја година?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Тоа е единствената работа што не можат да ја сторат; можат да те натераат да кажеш што било - ама баш што било - но не можат да те натераат да поверуваш во тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога Татко ќе ѝ откриеше место на новата книга во библиотеката и кога ќе ја прочиташе на начин којшто веруваше дека е единствениот, во нашата куќа настапуваше тивко, празнично настроение.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Енценсбергеровиот урамнотежен резон ни делува како инверзивно ехо на онаа инцестуозна дијалектика на доброто и злото, која веќе одамна е докрајчена во заемна рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеби излезот е, додаваме, на некоја трета страна, која парадигматично ја сугерираше Адорно: „Осаменоста е единствен начин на кој интелектуалецот може да го зачува своето достоинство“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа е единствениот опис кој го имаме за тоа како физички систем може да користи симболи така што нивното значење да е тесно сврзано со неговите операции над нив, како што умот може да го инхибира телото.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тое е единствената можна искра надеж. Во овој метеж.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако Петар е единствениот човек со кој сакаш и можиш да бидиш и кој можи да те направи среќна, јас нема да ти стојам на пато.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А пругата ни е единствен патоказ за дома.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа е единствената врска со светот. Но тоа не ти влева многу надеж.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Следната сцена што ми ја прераскажа пријателката која го фотографираше приемот, беше како двајца од службата за животно здравје, го одвеле Давид во лудачка кошула, под изговор дека „на кутриот, од неодамна душевно болен, почнале да му попуштаат конците на трпението”, а евидентен доказ за тоа била „запенетата уста која е единствен и непобитен доказ за беснило”.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Кога завршивме осмо одделение, за мала матура организиравме екскурзија околу Балатон (тоа е единственото езеро во Унгарија и многу е убаво!).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Би сакал“, побарав, „другарката Басотова и лично да го потврди надрасканото во нејзината изјава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа е единствената можност да се продолжи со утврдувањето на фактичката положба, се разбира под услов судот да ја прифати вашата пријава како валидна“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Именуваната Цвета Басотова всушност сметаше дека мојата интервенција е единствениот начин да си го поврати овој домашен раритет.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, го одбив со индигнација овој смешен и за мене сосема неприфатлив предлог.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Името на движењето му го даде Факир Мусафар, кој се смета и за негов водач.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Модерните примитивци се застапници на предхристијанските идеи за истражување на духовноста низ телото, коешто е единствен пат за стварно искуство во една медиски потполно загадена стварност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
1 Деструкциската уметност сведочи за тенката, слаба, безначајна условеност на опстанокот: тоа е визуелен дискурс на преживеаниот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство од дискусии за деструкцијата во општеството.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа е единствената можност да се воздигнеш, да станеш голема, голема да те видат сите, сите на светот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Четвртиот е Анѓелко. Го викаме скратено Ѓеле. Тој е единствениот во одделението што седи со девојче.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тој е единствен во својата способност да каже сѐ и сепак да го сочува своето јадро на неприкосновен интегритет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иднината му е единствената мерка на минатото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Времето нѐ посипува секој час со својата прав и тоа е единствената вистина што ја признавам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За жал, настаните во кои ќе распламтат огновите на личната болка, најбавно ги покрива пепелта на заборавот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А кога правта се стаи, виде дека таа е единствениот човек што слегол од автобусот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стоеше сама на патот, како заслепена утка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Витгенштајн е единствениот меѓу филозофите со тоа што создал две потполни филозофски школи во текот на својот живот а втората од нив потполно да ја побива првата!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)