Се сеќавав во тие мигови на случајот на Мигел Унамуно, славниот ректор од Саламанка, кога на една слава во времето на фашизмот, на хистеричните повици на Франковите војници да живее смртта, со нему својствена храброст ќе истапи со познатите зборови дека има мигови кога молчењето може да биде лага, спротивставувајќи се на извиците за смртта со повиците за живот, во неговата осуда на фашизмот и франкизмот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ги гледав како се радуваат на смртта, на умирањето, на излеаната црвена крв.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не беше случајно што мотото на фалангистите гласеше: „Viva la Muerte!“ („Да живее Смртта“).
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Ние бевме задоени со идејата на левите кога шпанските франкистички војници извикуваа да живее смртта!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)