1. Сеприсутно око
 
   (гноса)
 
   Додека ја трошев надежта
   - ја ронев како суво лепче по земји
   на пилците ја фрлав –
   лишена од коњи, пци и свињи9
   без можност да заминам, Госпо Нуит10
   под сводот твој распнат
   ко Животинско Царство
   око на Хадит
 
   надежта додека ја губев
   а сенката ми се ретчеше ко магла
   сè додека не стана Ништо
   чудно и иноземно
 
   блесна Волја без сврха, чиста пречиста
   страотно бела и остра ко молња
   во мрак со боја на зрел бозел
   со прелив морен и густ
   на Хеката, кралицата на Стигите
   и ноќите без месечина,
   створени за медитација во први мугри
   за Служба на Речта11 - тој сонлив отсјај на светот
   фрлен врз скерлетен скиптар
   ко еликсир -
 
   сега читам во темно
   во далечина гледам
   отаде предметите
 
   небаре нема ни време ни простор
   меѓу мене и Другото
   небаре сѐ е веќе запишано или навестено
   небаре она кое било или ќе биде
   секогаш Е секаде
   волја-заради-волја
   склад и волја
   моќ!
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)