засолне (гл.) - во (предл.)

— Јас вела во Брник да накачиме. Имам тамо светијован — Трајко Кралот, тој ќе не засолни во прво време — одговори Најдо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гонет поради револуционерниот говор од фашистичката полиција, бил принуден да се засолни во Софија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но и таму ја продолжил работата против окупаторот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но Моше бен Азај не можеше да се оддели од чудесниот камен, туку го чуваше во едно ковчеже, засолнето во скриената преграда во ѕидот за која знаеше само жена му.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Гледа Богдан да заспие и да се засолне во сонот од мачнината што го притиска, како што тоа дедо му го правеше кога ќе му беше мачно или кога ќе се разболеше, бегајќи му на суровото и тегобно јаве, но на Богдан соновите не му се засолниште, ами измачувалиште: се наоѓа пак некаде во Виена; шета бесцелно по улиците.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Лете Ристос си игра со дечињата во дворот Полни ведро од бунарот Ги полева како цвеќенца другарчињата Навечер собира светулки со нив И се тркала низ покосената ливада А кога ќе заспие во тревата Кога ќе порасне во сонот Кога ќе заприлега на момче Од ридовите на летната ноќ Ќе се покаже Дева Марија За да си го прибере Исуса И го засолни Во ѕвездената постела на светото писмо Ние така заспани во трева И не ја видовме белата шамија во која беа завиткани клинци И не чувме како одѕива во ноќта Некој дури ни го ковеше крстот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ќе го земам и ќе го засолнам во некој дом.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сега кога ова ви го соопштувам, мртвиот тој и мртвиот јас во еден мртов агол па небото, молкум спориме дали зборовите или самољубието беа причина за нашата смрт која нѐ засолни во овој мртов агол.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Полковникот Бонети стоеше засолнат во бршленот во дворот и гледаше кон ќелијата на Смилјанка во која влезе отец Иларион да ѝ држи епитимија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сега кофите ги имав засолнето во потонот на куќата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Едо одвај дочека Јани да се тргне од него и тој се засолни во аголот каде што се смести и веднаш задрема. Всушност заспа како клада.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Директорот успеал во последниот момент со семејството да излезе и да се засолни во католичката мисија на сестрите-лазаристки близу до Банката.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Малку понатаму, во истиот квартал, двајца млади луѓе, засолнати во една куќа што се наоѓа покрај германското училиште, беа опседнати од полицијата и војската, врз кои фрлаа многу бомби.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се рашетаа по боиштето, ги изжалаа паднатите војници; ги исклоцаа и испцуја паднатите борци и се прибраа и тие во тврдината да ја чекаат зората, та на видело да решаваат што да прават со жените, децата и старците што се засолнија во зградите на тврдината.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И кога се ракувавме со смртта дишевме, бесрамно тврдат И брзаат да се засолнат во стројот на мртвите.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)