Денеска на сите едно премреже ни прејде преку глава, вели Лазор трудејќи се точно да згазува во стапалките Максимови но зашто е многу покрупен од него па и многу, многу покрупни траги остава во снегот од неговите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
О, ангелче со скршено крило, љубовен звук, згазен во цут!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)