Хелвиг изгледаше сосем отсутен. Во шок.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ова изгледаше сосем марсовски, но, додека го цицав натечениот палец, помислив дека одамна не сум се забавувал, па зошто да не?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тодор беше мал дебелко со побелена коса и наочари, кој на прв поглед изгледаше сосем добродушно.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Сè до ова писмо, тоа што му го кажуваше Марша, за таа друга мајка, на Карл му изгледаше сосем невистинито. Како дел од некоја приказна...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Мисли, што се јавуваа сами од себе но кои му изгледаа сосем неинтересни, му пролетуваа низ главата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Коријата преку поточето, кое постоеше некаде под снегот, но не се гледаше, изгледаше сосем необично, како лошо варосан ѕид.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)