Најгорниот кат речиси беше готов, становите, иако личеа како јајце на јајце, како што се завршуваа, така добиваа некоја своја индивидуалност во зависност од тоа дали имаа балкони, дали пулеа на југ или север, на исток или запад, колку големо ходничето што ги собираше вратите од просториите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Обично излегувал надвор и ги отпоздравувал масите кои поминувале под него. DD ЕВ: Тој и сега има балкон. DD ПТ: Да, но од сегашното место, може да го види само приемниот дел. DD ЕВ: Но, тој сѐ уште може да мавта. DD ПТ: Да, а понекогаш е живо како и на Union Square.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)