испушта (гл.) - воздух (имн.)

Вентилите го вцицуваа и испуштаа воздухот, реата на тутун од устите на освојувачите, реата на зелен сапун од нивните раце.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И Зоки трчаше по собата, го дуваше балонот, пак го испушташе воздухот и пак ја врзуваше грлушката толку занесено, само за да му покаже на стрико си дека ете, тој и без неговиот подарок убаво си поминува и дека нималку не му е криво што ништо не му донел. Ако, нека види!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Едно фино саботно утро, стана Ѓорѓија и се сети дека балконот му е преполн со смрдливи кеси ѓубре.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како што матната вода течеше и се впиваше сѐ подлабоко и подлабоко во теписонот, тетка ми панично притискаше со одзатнувалката во шолјата и наизменично викаше „аааах!“ и „ииии“, земајќи и испуштајќи воздух.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Зар е тоа важно?“ - Глигор го испушта воздухот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)