Понатаму, во писмото, Атанас ги молеше мајка си, браќата и деца си Блажета да му простат што не им се кажал пред заминувањето, но тоа го сторил зашто се плашел дека ќе го попречат да замине, а тој оттаму, од Австралија, ќе можел уште повеќе да ги помага, зашто му било добро и зашто добро заработувал.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сега тој мрмореше полугласно, како во себе да повторуваше лекција која подоцна требаше напамет и наглас да ја каже пред некој друг.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Си подготвувам и говор што ќе го кажам пред стрелечкиот строј...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Повторно со рацете си ги притискаше градите и со неверување си ги принесуваше поблиску до очите, а потоа нервозно разгледуваше околу себе.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Откако Рада и Томо го кажаа пред сите своето да, прво се разменија прстените, потоа бовчите меѓу двајцата млади.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)