Нивните епитафи беа поставени на големите заштитни ѕидини, на големите камени блокови кои, така составени, претставуваа делови од разни писма.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Оние кои умееле да прават стакло и со машини да подигнуваат и придвижуваат огромни камени блокови мора, во најмала рака, да 54 имале доволно памет за некое нешто да не го сметаат истовремено за него самото и за неговата спротивност.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се мачам да ја чујам пораката на големите камени блокови на Мијачијата, се мачам да сфатам како свеста се пресоздавала во материја, но материја - која тихува!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Секоја од империите, осудени на неизбежен пад и заборав, како да има свои надгробни плочи во остатоците на киклопските камени блокови на кои беа втиснати пораки со различни писмени знаци, секогаш разместувани од новите освојувачи или од потресите на земјата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тоа, тие камени блокови, Чанга ги гледаше со сопствените очи и затоа беше уверен во историската вистина за Калето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Овој народ небаре заборава дека денес сите народи како да се на маргините, зашто, всушност, не постои центар!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Таа раскажуваше како Даниел ги вкопал потпорите на мостот длабоко во коритото на дивата река, како ги споил огромните камени блокови со малтер измешан со песок, и како ги влечел од големо растојание.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Генерации имени и безимени освојувачи ќе се утврделе небаре до вечноста, ќе ги превртеле овие киклопски камења, наредени од претходните освојувачи, ќе воспоставеле свој ред, ќе довлечкале или ќе изделкале нови камени блокови.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)