Винстон ревносно ја крена својата чаша.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Панично загрижен за судбината на тие луѓе паднати во рацете на безочниот никаквец, сакам да го кренам својот хуманитарен глас, ама гледај чудо...
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
СЛОБОДАТА: Денес робот ќе го крене својот глас и со оружје во раце ќе се обиде да ги скрши оковите што ги влече цели пет века!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Французите застанаа зад нив, почнаа да ги загледуваат, да се чудат што станува Шишман прв го крена својот поглед со очи големи како филџани, бледи од тага.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
На утрото тој си го крена својот плетен куфер. Никој не излезе да го поздрави.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тој ги наполни чашите и ја крена својата, држејќи ја за ножето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Капетанот го крена својот капетански двоглед, ја догледа уморната птица на врвот од јарболот, а под строгите веѓи лицето за час му се озрачи со топла насмевка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)