Нѐ кренаа одново на воз, пашли даљше.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гледан отстрана, неговиот бел и смело извиткан лак изгледаше секогаш одвоен и секогаш сам, а го изненадуваше патникот како необична мисла, заталкана и фатена во карпите и во дивината.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Извесно време стоеше над неа, па тогаш ја крена одново раката и со еден силен потег ја избриша и неа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)