крие (гл.) - лице (имн.)

- На извршување! - удира тој нога од нога, тапка со тешките чизми врз замрзнатата земја, крие лице од студениот ветер, и свртува грб на лапавицата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ех!... - воздивнува ранетиот, крие лице во дланките и залиптува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога момчето виде како лакот во тупаницата со која убиецот го крие лицето одеднаш се зголеми, испружувајќи се, стрелата веќе запре.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еве ви по пет пари да си купите шеќерчиња. (Срамежливо децата ги земаат парите и си го, кријат лицето со рацете).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Костадин си го крие лицето, не се врти на кај неа, таа му ги гледа само рацете со кои си ја чеша брадата, ама ѝ враќа За дечињава ми беше, не за мене, и не само за нашиве дечиња, за сите дечиња... сега се тука, во нашава Македонија... зар лошо направив!...
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ни рекоа да не зборуваме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Улуглави, едни мавтаа со црните шамии и капи, други си ги бришеа солзите и си ги криеја лицата со црнината што ја држеа в раце.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пелагија не ја послуша веднаш мајка Перса, на работа продолжи да оди како и порано, со ветвата шамија во која го криеше лицето, а и со излитените пантолони на Димостена, со чувство на вина што не ги оставила со другите пљачки кога заминуваше од неговото одајче.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Машиновозачот седи на насипот и го крие лицето со рацете.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Саздо го тупка по рамото пријателски, а овој го гледа вџашено.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
На овој негов “антропоморфен пејсаж” се крие лице на џин.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дали црпел, меѓу другите извори, и од Арчимболди.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А и таа ништо не одменува, вели. Само го крие лицето и липа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пленикот само го собира вратот и го крие лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јован Бошковски ЧОВЕК НА ПОКРИВОТ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Буенос Аирес е друга улица, онаа низ која не сум поминал, тоа е тајно средиште на блокот и крајните дворови, тоа е она што го кријат лицата на куќите, тоа е мојот непријател, ако воопшто го имам, тоа е личност на која не ѝ се допаѓаат моите стихови (ни мене не ми се допаѓаат), тоа е скромна книжарница во која, можеби, сме влегле па сме ја заборавиле, тоа е отсвиркано делче од милонга*, што не го препознаваме а нѐ допира, тоа е она загубеното и она што ќе настане, тоа е она следното, друго, туѓо, странично, кварт кој не е ни твој ни мој, она што го знаеме и сакаме. * Милонга - аргентинска пучка мелодија. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 117
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
По таванските скали се искачи прво на терасата што служеше за сушење на алишта, а потоа на покривот од куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)