Некои гласови идеа и до нас, но за сите нас најзначајно беше што татко ми купи коза, а мајка ми беше среќна со сите нас децата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Му требаше само чекор, пресуден чекор, да купи коза, па да го фати чекорот на нивниот марш.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Татко ми го следеше бавниот тек на својата мисла, а решението беше едноставно, требаше како сите да се купи коза.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Татко ми, како непартиец, знаеше дека ако купи коза прв би бил на удар, доколку дојде од власта строгата забрана за чување кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
VI Татко ми, пред да ја купи козата, долго и темелно се размислуваше за последиците од „класната борба“ на Балканот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во деновите на гладот, кога татко ми уште немаше купено коза, нас децата често нè повикуваше бабата Русинка, никогаш не нѐ оставаше без намачкано парче леб и чаша млеко од своите кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но кога настапи времето на козите и кога тие бели суштества извршија вистинска инвазија во градот, и ние бевме принудени да купиме кози за да опстанеме, како и сите други сограѓани.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Татко ми молкум го прими ова логично расудување и тоа можеби беше пресудно што ја купи козата и ги одложи црните мисли за во иднина...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)