Помислете си добро, млади човече, дали може да му биде досадно на еден човек полн со сила и знание, кога се наоѓа сред својот народ, којшто го очекува со целата душа?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но Акакиј Акакиевич, ако и гледал нешто, преку сè му се појавувале само неговите чисти, со убав ракопис испишани редови и, дури ако којзнае од каде би се појавила коњска муцка, ќе му се најдеше на рамото и ќе му душкаше во образот, дури тогаш тој ќе забележеше дека не се наоѓа сред испишан ред, туку веројатно сред улица.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)