насмевне (гл.) - и (сврз.)

— „Море ми, кога а иска, слепелнику?“ — му вела јас, a тој се насмевна и ми чини со ишерет: „види, види шо има во неа, та не питај кога су а искал!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Ќе ти се насмевне, и сам ќе се насмевнеш и ќе му посакуваш и добар пазар, каков и да е...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дајреџијата му се внесе во лицето, целиот насмевнат и блажен, како да сакаше да му каже: „Ништо ти, комшија, не бери гајле, јас сум тука, јас ќе те одведам дома...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дедо Стамен се насмевна и одговори: - Не можам чедо, таа е високо!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
На тоа се насмевнав и само ѝ одговорив со порака во која пишав: - Луда си, но сепак те обожавам!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
СЛИКА: БАБА МУ ДЕПА Баба му Депа и дедо му Аврам се слагаа во сѐ: како грнче и поклопче; како оган и мраз: тој пали, таа гаси; ако тој нешто ѝ подвикнеше или ја потскараше, таа само ќе му се насмевнеше и ќе го разоружаше; а понекогаш му препушташе да биде по негово.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само пристојно се насмевнав и киднав, немајќи сила да му кажам дека сиротата Македонија, поради онаа грчка будалаштина, всушност навива за Меккејн.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не и се насмевна и виде - сестрата го погледна без љубезност, рамнодушно.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Главниот инженер, млад човек, висок, со долгнавесто убаво лице, само се насмевна и не рече ништо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Здраво“, ѝ се насмевна и ѝ подаде рака. Таа млако му ја подаде својата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Александра (Александар и Александра, како слоган во срце издлабен на школска клупа), се насмевна и го поздрави.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Филозофот се насмевна и праша сосема непритворно: „Зарем треба да се испие цело море за да се сфати дека неговата вода е солена?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А Филозофот ме погледна, се насмевна и ми упати поглед кој значеше: „На прав пат си, Иларионе!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Жената се насмевна и рече: „Вашата Луција? Што сте ѝ вие на Луција?“ „Другар“, реков, „ништо не сум ѝ“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога излегол, со записот в рака, се насмевнал и рекол: „Ете. Ништо погубно не се случи, оти јас само препишав слово отровно, а не го толмачев, и затоа отровот не влезе во мене и не ме погуби.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И одеднаш, таа се поткрена од постелата, се исправи во половината и се огледа во огледалото царско што стоеше на ѕидот спроти одарот нејзин. Се огледа, се насмевна и – умре.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кисело се насмевна и го пречекори прагот за во сопчето. Наеднаш, на половина чекор се сврте.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Христина се насмевна и пружи рака, Петар го подигна шеширот во знак на поздрав и ѝ ја бакна раката.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тој ѝ климна со главата, а таа само срамежливо се насмевна и го трга погледот на страна, чувствувајќи како ѝ шика врелина во лицето и како врвовите на ушите ѝ горат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тие силно му се заблагодаруваа климајќи со главите и насмевнувајќи му се, а тој само немо им се насмевна и замавна со раката покажувајќи дека тоа не е ништо.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Девојките зацрвенети се поклонија, насмевнаа и пружија рака.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тој спокојно се насмевна и мирно, многу мирно, како да не ја забележува мојата невешто прикриена нервоза, рече: - Да, и јас бев нестрплив да те сретнам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мене да ми беше мајка, ќе се убиев за да најдам мир!!! Нималку не се насмевнав и засмеав.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој малку тажно, или само мене така ми се причини, се насмевна и рече: - Кутриот Борис, постојано се враќа во своето детство, затоа сѐ таму го наоѓаат кога ќе се загуби.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Војникот ја крена со една рака пушката со бајонетот, а со другата смирено ја погали ќеркичката Јета по косата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа се насмевна и повторно ја најде раката на стариот градинар Раиз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој болно се насмевна и се загледа во огнот пред себе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Свртена накај ѕидот, се преправав дека сè уште спијам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас само се насмевнав и не мрднав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се сетив дека, пред многу години, кога со Рајнер зборувавме за последен пат, јас го потсетив како некогаш мечтаевме да живееме во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас се насмевнав и колебливо занишав со главата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој се насмевна и рече да ме изнесат пред колибата. И ми ја покажа муграта.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Одеднаш Трајанка изгледаше како да се покајала што му се насмевна и му сврти грб на Мартина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Чичкото шофер цврсто го прегрна своето девојче, насмевнат и задоволен.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Чичкото го погледна динарот во неговата испотена дланка, се насмевна и рече: - Немаш доволно пари.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Остап артистички се поклони пред домаќинката и ѝ објави толку долг и двосмислен комплимент, што не можеше ниту да го доврши докрај.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сашхен - висока дама, чија што мила лика беше помалку нарушена од бакенбарди, тивко се насмевна и се напи со мажите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)