нема (гл.) - волја (имн.)

Немав волја да одам долго низ гробиштата, ги гледав како мала бела шумичка, смрзната во мразот на смртната зима.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Едо се чувствуваше потонат во неа како никогаш порано, но немаше волја за потребните живи движења на кои Германија го поттикнуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Немаше волја ни да се здружи со „учките“ ниту пак да биде „бранител“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Двете добичиња, волот и кравата, се пикнале со главите под сенките, дремат и немаат волја за ништо: ниту јадат, ниту помрднуваат: гледаат сѐ во една иста точка пред себе до полудување.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Погледна накај Иван и Ивана седнати на подѕидокот, Ивана уште незакрепната од грипот, немаше волја ниту да зборува, на сите им беше необично дека молчи, подмижната во сончева светлина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Немав волја да му одговорам и молчев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Останав се раскрвавено лице, со раскрвавено срце. Кога стаса полицијата станав рамнодушен спрема сѐ и немав волја да објаснувам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Што се однесува до неговите реакции таа навистина немаше волја да се впушта во разјаснувања.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)