Понекогаш, тоа го правеше за да му однесе на Татко филџан кафе, или чај, а неретко и да ја избрише прашината од книгите, и покрај тоа што неколку пати го беше сторила тоа, па на нив речиси и немаше прашина.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Пелистер е чиста планина, таму нема прашина и асфалт, па да се извалкам.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)