За мене и за Крумета во „Зона” спомнувањето на Шефот (ако навистина беше спомнат) претставуваше обичен пичкин дим и ние се насладувавме препуштени на виното и чувствувавме како бавно се нишкаат столиците под нас и како масата заедно со нас, потпрени со лактите на неа, бавно се поместува меѓу другите маси во салата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)