Иако дојдоа преоблечени во бело, иако докажуваа дека ми се пријатели, дека од Него се советувани да ми помогнат, ги познав, имаа половина лице: едно уво, едно око, една ноздра, и се движеа во правилен круг околу мене, злокрва глутница што не носи надеж и не нуди утеха.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Иако дојдоа преоблечени во бело, иако докажуваа дека мис е пријатели, дека од Него се советувани да ми помогнат, ги познав, имаа половина лице: едну уво, едно око, една ноздра, и се движеа по правилен круг околу мене, злокрва глутница што не носи надеж и не нуди утеха.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Марко остана да седи ноќе на черга со подвиткани нозе под себе и да шепоти дека земјата,негова родна и неродна, го мачи додека туѓината го повикува и му нуди утеха.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)