огрее (гл.) - сонце (имн.)

Но утре ќе огрее сонце, ќе го исуши сеното и ќе го собереме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Цел живот мислев дека ќе ме огрее сонце и дека ќе бидам среќна, но попусто.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Многу бргу ги огреало сонце и тој почнал да ора со трактор во Лозарството, а таа да мете во шталите по цел ден, иако тоа од неа никој не го барал, ама бадијала не се седи. Сакале да ѝ платат... во млеко.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но тој дол слегуваше од Маргара и тие се запатија право по него нагоре, та пред да огрее сонцето се најдра на врвот на чуката, каде што овдеонде уште стоеја намети од зимошниот снег, но и тие веќе се прибираа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Време е и оваа куќа, после облак, да ја огрее сонце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
“И кога ќе огрее сонцето,” се смееше Ливајн, “ќе ме спржи и ќе ме истопи.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Да ја снема вејавицата, да ја огрее сонце.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)