оддалечува (гл.) - по (предл.)

„Внимавај на бодликавата жица“, му довикна додека се оддалечуваше по бетонската патека.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Јас минав низ капијата, и додека се оддалечував по улицата, неколкупати се свртев. Клара стоеше таму, зад решетките. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Времето минуваше, а некое студенило се населуваше помеѓу Рајнер и мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така катаден трчаат зад колоната камиони што змиесто се оддалечува по нагорнината…
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се трудев да ѝ ја објаснам мојата положба, непријатностите со сенките, мислам дека го спомнав и недоветното будалесто смеење на Јана, на твојата пријателка Јана, (токму така ѝ реков), но Катерина се преправаше дека ниту нешто слушнала, ниту нешто видела; (постојат такви моменти кога мојата Катерина в очи ми се руга, а лицето ѝ е невино, невино, како на палаво годиначе кое тукушто проодило), а притоа сепак, најприсутно барем во моите размисли беше она нејзино одречување, дури и спротивставување (како сум смеел да си претпоставувам дека таа дружи со сенки, а посебно со сенката на некоја Јана), а посебно ме изненади нејзината забелешка дека неа никогаш не ја интересирале русокосите фолиранки, и наеднаш ме заплисна некоја заедничка смеа, смеењето на двете жени, на Јана и на Катерина, кои како сенки се оддалечуваа по некоја спирална скала, а јас (тоа беше навистина за чудење) открив дека се наоѓам во ходникот, дека сум седнат на бетонот, и тоа пред врата што веројатно беше нашата, а притоа вратата беше заклучана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)