одекне (гл.) - и (сврз.)

Ехото одекна и се изгуби низ гората.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Нејзиното придушено кикотење штуро одекнува и се губи над глувата згорнина од морето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Со нејзиниот вресок одекна и писокот на девојчињата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)