Ваквиот развој ја означи победата на неразграничената геј-сексуалност над една претходна, дискредитирана, женствена геј-култура, од која долгоочекуван и добредојден засолн беше новиот модел на машкиот геј-идентитет сосредоточен на сексот.
Не е чудо што во заразната атмосфера на тие славни дни при крајот од 1970-тите, пред сидата и пред подемот на Новата десница, кога секс имаше насекаде (ако човек уште немаше триесет години, ако беше урбан, буч и не баш лош за око) и кога се чинеше дека утопијата е, ене, тука зад аголот – не е ни чудо, велам, што на младите геј-мажи како мене Џуди Гарланд не им вршеше многу работа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)