Како добар марксист, Иглтон морал да ја шири стандардната десничарска критика кон Дерида велејќи дека „тезата дека објектите се целосно внатрешни во однос на дискурсите кои што ги конституираат го покренува трнливиот проблем за тоа како можеме дури и да судиме дека некој дискурс го конструирал својот објект валидно“ продолжувајќи да прашува „ако она што ги валидизира моите социјални интерпретации се политичките цели на кои што им служат, како јас да ги оправдам овие цели?“ (Eagleton 1991,205).
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)