Во него секоја буква беше сликичка што лесно се сочинува, лесно се помни и лесно се отклучува значењето нејзино, оти сликите најлесно ја предаваат душата нивна, значењето: еднакви се по значење со самите себеси, со она што нацртано со сликата е.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Има школки на кои им прилега да бидат вкотвени во вековите, вели уште неродената Венера потсмевајќи им се на баналностите на мултилингвалните туристички водичи.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Убавината само со убавина се разбира. Помни и врати, пак со убавина.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)