постои (гл.) - само (прил.)

Секое „ние”, сепак, е фикција. Постои само „јас”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- Нема - рече мајка ми решително. - Постои само преживување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Постојат само четири начини на кои една владејачка група може да падне од власт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постоеше само еден единствен начин да се спаси.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но неочекувано сфати дека во целиот свет постои само една личност на која тој може да ја пренесе својата казна - едно тело што може да го постави меѓу себе и стаорците.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ти веруваше дека стварноста е нешто објективно, надворешно, нешто што постои само од себе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постоеше само едно значење што можеше да го има оваа епизода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаеш ли ти дека во целиот наш јазик постојат само дванаесет рими на „ог“ ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Постои само еден престап, нели?“ рече тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа е реалноста на животот, партитурата се повторува како пејсаж осипан со оази на привидно блаженство во кое нема место за вистините на срцето, жед за вода во пустина и фатаморгана во која постојат само “вистински лаги”.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тоа е момент кој во нашите глави трае вечно, нешто како кога застанува часовникот и сите наоколу се скаменуваат во вакуумот од простор и време, а постоиме само јас и тој.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој рече дека морам да ја слушнам таа музика; тие се всушност само бледа слика на вистинската, преподобна музика; рече и дека сега му е смешно што го бранел џезот пред народната музика, и дека сето она што го напишал во есејот била чиста глупост; рече дека постои само една музика, и дека задолжително морам да ја слушнам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ропството постои само затоа што луѓето се тресат за својот жалостен живот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Порано. Уште порано, многу порано, постоел само еден човек, по име син на Пајко или ибн Пајко, ибн Бајко, а можеби и ибн Тајко. Кој е вистинскиот?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Постоеја само тие двајцата, Петар и Томаица и нивната бескрајна љубов.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А во мојов случај постоеше само она, таканаречено пријателско убедување“.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нека читателот, сепак, не се залажува од ведрината која се добива од читањето на ова дело: ако алегоријата, претставена од еден од најоригиналните и најзначајни писатели на современата литература во Македонија, мошне богата но често непозната на Запад, претставува според повеќе обележја силна лекција на надеж, ова дело сепак не постои само како трагичен сказ, како рефлексија преточена низ мали импресионистички допири како на клавијатура, но опстанува со својата голема длабочина наспроти опасната суета на идеологиите кои сакаат да направат еден нов човек, низ спасувачко посредство помеѓу непостојаноста на феномените, генерално, и, посебно на посебната нестабилност која владее на Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ако има Бог, тој постои само во мајката која живее само за спасот на своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)