постои (гл.) - така (прил.)

Десно водеше патот за дома, а лево за паркот. Постоја така нерешителен.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Страчката и мачката се меркаа така уште некое време и, сигурно затоа што на страчката играта ѝ стана здодевна, летна во гранките губејќи му се од погледот на авторот, а мачката разочарано постоја така на гранката и полека се повлече во круната на дрвото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Постоја така размислувајќи за нешто, па се фати за учкурот од шалварите, но брзо се премисли и побегна дома.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Игуменот им го покажа и гробот на св. Наум и им рече: - Закопан е пред илјада години, а срцето сѐ уште му чука... - се наведна, го залепи ушето на плочата од гробот, постоја така вслушнувајќи се; полковниците заинтересирано го гледаа игуменот, кој, станувајќи, оддавеше со лицето блаженост и задоволство што го чул живиот отчук на срцето на светецот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Таа седеше на платнениот стол, лижеше сладолед и читаше книга. Постоја така гледајќи ја.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Постоја така загледан и викна: - Коте ! Дома ли си бре? Кој е? - рече Коте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)