Значи можеш да му речеш доброутро на новиот ден - вели Денков без да го поткрене погледот од листот што изгледа неколкупати го има прочитано.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ја зема хартијката од масата и ми ја подава. -А овде, потпишете се.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Штом поткрена поглед, започнаа пак да се редат тажачки, солзи без почин.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Малку подоцна, додека службеното лице ја отвораше затворската порта, го слушнав како му објаснува веројатно на некого од чуварите, дека јасните чекори ноќе што убаво се слушаат, не зборуваат за бељи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Од мракот ме превтаса и нечие придушено смеење. - Не застанувај, Иване.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)