Впрочем брзо сфатив: потплукнувањето се јавува секогаш откако ќе го слушнам она карактеристично ау! ау!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Слугата тежнее да биде психолог! Потенцијален јогиски мудрец!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Нечуена дрскост! Робот е поттикнат да стане филозоф!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Чистота прочистена со лесна порнографија, наивност што ги збунува и најискусните и невиност што ве силува и ве поттикнува да сторите нешто што е казниво со закон.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
- Ооо, па не сум знаела дека господинот... - овој пат не го одржа ветувањето и му персираше со господине, со овие зборови сакаше да го поттикне да каже нешто повеќе за себе, што самата не го знаеше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Постојано потплукнува. Но според некој утврден ред.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Човеков што дојде да ме поведе ме поттикнува да побрзам, но не ми кажува каде.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А јас за првпат го гледам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)