потчукне (гл.) - по (предл.)

Со тенко дрвено стапче се потчукнува по колкот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Докторот се исклешти и го потчукна по раката: „Мене, синко, раката ми прилега сосема нормална. Си имал единствено треска.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Замолча, се потчукна по градите и подждригна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Едно мало човече, кое дотогаш го немав сретнато, довлечка од некаде кутија со пијалок и се качи на неа само за да може да ме потчукне по рамото во знак на охрабрување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се случуваше да плаче, зашто не сакаше да ја измијам, или да ми го преврти чинијчето со јадењето, поради кое јас и ќе ја потчукнев по рацете, но, за тоа никој не смееше да разбере.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Мочла една! – и ме потчукна по глава додека минував крај него во ходникот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)