Веднаш му телефонираше и почна весело да се шегува, движејќи се низ просторијата до каде што стигаше жицата, носејќи го апаратот со себе.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
За нас, кои литературата нè грабнала во свои раце, стартот е важен, но финишот, Сашо мој, е многу поважен.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Кога таа ноќ легна со брата си (спиеја во иста соба) и другиот почна весело и брзо да зборува за роденденот, тој одговараше непрегнато, не можејќи да ја скроти зависта.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На скелињата почнаа весело да се довикнуваат, кога ја видоа колата, што се подаде оздола по сокакот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)