Ќе мора да почне повторно од почеток.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа ранодневницата во есен кога се почнува повторно сеидба.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ружа во постарата снаа доби уште едно засилување, со што почна повторно да ги засилува нападите.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Песочникот го преврти и деновите почнаа повторно.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Сега неговите вилици почнаа повторно да работат, и пак, длабоко однатре, полуизџваканата и несварена храна почна да му се враќа назад од нездравите мисли и размислувања за нивните недоличности.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но кога масата народ почна повторно да бара да го убијат и со своите дивјачки рикотници го надвика неговиот говор, тој замолкна, потиштен, уништен, тажен.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Летка не ѝ се спротивстави на неговата намера, но тој, бидејќи не знаеше колку е сериозен разговорот што таа го води, помисли дека можеби претерува па почна повторно да ѝ ги закопчува панталоните поттргнувајќи се од нејзиниот задник и повлекувајќи ги дланките кон слабините со намера да ги прошета нагоре за да не ѝ помислат дојките дека ги заборавил. Најмилото е најсуетно...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Невообичаено за јуни, почна повторно да врни и олукот на куќата почна да испушта звуци кои што на Александар во друга прилика би му биле пријатни.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Александар чии мисли беа заминати на ливадата зад дедовата куќа, не забележа дека музиката почна повторно да свири.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Господе, кажи што ти згрешив... - заолцка повторно Маруш: што лошо сум ти сторил што ова ми го направи... - почна повторно со главата да удира во ковчегот од Висар, но Трајан го крена и го однесе во другата соба.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во светот, инаку, за време на војната компромитираниот Селин почна повторно да се реактуелизира дури по неговата смрт, 1961-та.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Долго време лежев со заврзана, со дасчиња стегната нога, дури пред крај на летото почнав повторно да проодувам.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)