Чекајте, не пукајте да се разбереме, — почна да вика пак кајмакамот од зад кале.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Шаќир се тргна од прозорецот со продупчен ракав над лактот од еден куршум и почна да вика и псуе: — Таков е значи вашиот збор кучиња низедни, со измама сакате да нѐ отепате? — и место предавање почна и тој да стрела.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тој побесне; мислам дека целосно го изгуби умот, оти почна и тој да џвака од хартијата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но знам дека одеднаш, кога мене веќе тоа понижување не ми значеше ништо, па дури почна и да ми се допаѓа, тој се исправи и рече: „Готово е. Чашата е празна“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Зборот криза почна да се појавува сѐ помасовно и појавно, а кога почна и официјално да се употребува, се оформи владино тело за справување со кризата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Заиде, папсан, речиси влечкајќи ги по себе своите празни раце, своите долги раце, а тие во бараките сега изнаскокаа и се сместија по своите легла, некој дури почна и да крчи, како во сон.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Набргу тие почнаа и да крвават, заскокани еден спроти друг, како петли во најжестокиот судир.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И додека се грееше на својот оган, што се загнездуваше добро на неговата бука, дури и потплуснувајќи исто онака весело и пријателски, како дома, тој почна и да разговара со својот сосед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога чуја козарите од што бегаме, почнаа и тие да бегаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
така после и Бугарите нѐ држеа понастрана, првин ни дадоа да подработуваме околу казаните нивни, околу јадењата и Стеван Докуз стана поразговорлив, почна и тој да арчи зборови: ами судбина, Мирче, ќе ми рече, така ни било пишано, а јас ќе му одговорам: да му се мочам во писалката на тој што напиша така и Стеван ќе ја сврти главата и ќе земе да трупи дрва и да дроби компири и ќе џвака нешто-што било, - ќе прежива со устата, оти тој кога сака и колку сака може да огладне, колку што сака не може само да се најаде, гладта, ко кучка му стои на желудникот, во дупнато решето водата николку не стои,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
ќе те дупат муви и горештината и ќе скапуваш, да не можеш да се мрднеш, и во Серес им ги турнавме куќите за да правиме окопи, и земјата е секаде празна, народот бега, а окопите ни беа покрај пругата, оти полето беше под вода, а почна и маларија, трески големи и секое утро врви човек и ти дава кинин во окопите и ние го пиеме ко ракија, а горчи, леле мајко и ти даваат некој пченкарен леб, може човек да отепаш со лебот и некогаш ќе сварат грав, ама грав нема, само неколку зрна се бркаат во казанот, и не можат да се сретнат, да се видат
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И после почнаа и други кучиња да фрлаат во огнот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А кога почна да се замрачува, почнаа и нозете да ми натежнуваат. Како од кал да ги вадам, од батачка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Почнале и некои нивни песни да пеат. Шантара, пантара, ништо не ги разбираш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога зазреа ’ржта, пченицата, почнаа и неа да ја крадат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И почнавме и паспалот сосе пајажини да го собираме по водениците.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да, после почна и многу пакост да прави. Се разлоши.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Е, даде господ, почнаа и децата да се раѓаат. Жената, по мажењето, станува нива.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Почнаа и ковчињата да им се гледаат, да им се бројат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Времето врви, а раната никако да заздрави. Ми се нафрлија некои зрнца, некои меури. Почна и гној да збира, да скапува месото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Чума да им никне во срцето. Ама сега почнавме и ние да крадеме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А за развиен, дури и го помина Јована, кога почна и да го кутиња по орото кога се фаќаа да се борат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Попот ги сврши молитвите пред олтарот, Кушо ги дочита утрените псалми, попот ја кади црквата, Кушо отпева, и веќе почнаа и селани да идат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Почнаа и тие да мрморат, а потоа зафатија гласно да пеат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И, ете така, како да почна и целото летување, верувајте! Зоки Поки ги пронајде радостите.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Но што? – почна да размислува Лидија, па дури почна и очите да ги превртува од тоа силно размислување.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
По овој случај почна и повеќе да ми се јаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Почнавме и пресна вода да си фрламе по петици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Почнаа и мене да ми се креваат солзи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Почна и мене да ми се пресега раката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Набрзо почна и пепел да му се качува и да го запретува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Почнавме и да ослепуваме, вели жената.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веќе почна и со прст да нѐ покажува, направо да ни се дере.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Почнаа и тие да излегуваат надвор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Заедно летаат, а не смеат да се досегнат. ,Елено моме, Елено", почнаа и другите да се фаќаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)