прави (гл.) - лице (имн.)

ТЕОДОС: (Бришејќи го грлото од шишето скришно со шамивчето, прави лице како да треба да испие најодвратен лек. Отпива малце.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
— Морав да правам лице, вели, јас со нив живеам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Синило ни го прави лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ПЕТРИЈА: (Зела од тавата и му дава парче цревце.) На, куме!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Правиме лице, што се вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си кине, си штипе, што се вели, крв ти го прави лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овој, човек, си реков, е типичен пример за еден од оние кои обожаваат да им прават интриги на своите конкурентни другари, на кои веројатно цел живот им прават лице дека животот би го дале за нив.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ж'лт - ж'лти прави лицата бледни и ж'лта гостинка у градите носи.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Значи ти им свириш на србомани, му вели на старшијата, не, господине, велиме ние, дали тој бил за господин, ама велиме, правиме лице, а старшијата зина, држејќи ја прегрната гајдата, не му текнува да ја пушти, 204
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)