Така му говорел кадијата на татко ми. Му ја празнел душата до утрини.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ти пишував за сѐ што се случува наоколу, за децата, за роднините и пријателите, за сите мои размислувања, за сите збиднувања… Така ја празнев душата.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)