праша (гл.) - и (сврз.)

Од каде сега без панаѓур волку госје кај тебе, вујко? — праша и се прибра до светилникот небарем и таа борина ќе клава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Одеднаш ја позна. — „Она е, она ! ... Ами сега?“ — се праша и нозете му се потсекоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Гоце, за да го прекине молчењето праша: - Каде сте тргнале, алагар, ако можам да ве прашам и ако немате ништо против?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Да не е малку понизок од мене? - праша и ниту се обиде да стане.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Знаеш, мајче, командантите нам ни збрануваат да прашуваме и да кажуваме кој е и што е и каде е и што прави... Војска сме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Не сум! Да знаев дека мојата невиност ти е толку важна, ако ме прашаше и ќе ти кажев.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Зошто пушката ти лежи фрлена? - праша и се пресегна преку него, ја грабна, се повлече во поврзниот ров, ја погледна. - Закочена, - рече прекорно.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Можеш и млад слон да сместиш во оваа празнотија. „Колку можете да добиете утре за него?“ ги праша и сфати дека понекогаш и боговите клекнуваат пред упорноста на безначајните верници а можеа да бидат богови само затоа што ги сакаа необичностите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Негде, на планина?“ праша и остана зачуден од своето неочекувано спокојство.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Тетко Рајно, каде живее таа тетка што дојде со тебе кај нас, - ја прашав и забележав како таа се изненади.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога ме фалел кај султанот, Беадин-паша му кажал и за ова и кога неговото величество ме прими кај него, ме праша и за тие работи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се думел, се шестал, поумни од себе прашал и, видел- не видел, на суд отишол.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Што толку важно ти се случи, па не дојде?“, ќе праша и веќе следната недела ќе го видиш прв нацртан во дворот на црквата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да ревам, да викам некого? се праша и почувствува нешто друго.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но, тупаницата на отец Стефан Писмородецот биеше безмилосно ако јас читав со поинакви очи од неговите; еднаш прашав дали можеби Јов греши затоа што е безгрешен, и дали можеби Бог во таа книга е премногу суров, оти иако му ги враќа имотот и добитокот, и децата што претходно по ѓаволов наговор му ги зел – тоа не е истиот имот, не е истиот добиток, и што е најскрбно и за мене најнесфатливо – тоа не се истите чеда што му ги зел; прашав и добив тупаница не по крстот, ами по носот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не ѝ зедовте слика, сакаше да праша и не праша, не сакаше да се сретне со зажарениот поглед на богословот. Тогаш...
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Што да признаам? ќе прашаше и јас ќе се посрамотев.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Е па сега, да те прашам и друго“, рече бегот пак нажалено.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Дедо нарача да ве прашам и да ве поздравам. - Се арно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да не си заразена од некоја тамошна страшна болест? – ја прашав и се преплашив од оваа можност.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Задоволна си? – ме прашува и ме грабнува да ме гушка, да ме штипка, да ме гмечи, да ме бакнува каде што ќе стигне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некогаш само вака со очите ќе прашаш и така ќе се разбереш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја повели, седни, и на малку леб и сирење касни, да тамо ќе се разбереме за сѐ што има да нѐ прашаш и да те прашаме“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ја тргав главата од него но тој сакаше да ми ѕирне в лице и, како да сака нешто тајно да ми каже, ме удри со колено по колено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Лозане.“ „Што е?“ прашав и пак се мачев да се извлечам од под неговата ослободена тежина; не бев сигурен дека не е пијан и дека не ќе заспие ако се тргнам од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Почна нервозно да свири и преку познатата песна: Мори слушај, слушај, Калеш бре Анѓо, што тамбура свири, да ја праша и наговорува.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мислам дека за Ване бакнежот на Загорка претставуваше вистинска скапоценост и не беше спремен да го замени за друга нежност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Зарем не? - ќе го прашаше и ќе го бакнеше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Од кај ме познаваш? праша и отпи малку од чашата. - Те познавам, нема што, те познавам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Која си ти? ја прашуваат и веќе ги сукаат мустаќите. Јас сум Наполинка! Смешно име, нели?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Да ревам, да викам некого? се праша и почувствува нешто друго.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„И бевте кај дед Павел?“ повторно ја прашав и седнав на креветот карши неа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)