придуши (гл.) - кикот (имн.)

Сензибилниот слух на поетот сепак регистрира придушен кикот во левиот агол, од каде шепоти брадлестиот: „Гледај го...татино синче...поетот со тенки живци...несреќниот Едипчо...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во редицата на жените се слушна придушен кикот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)