Не фолираше: се мачеше, беше жив грч и броеше еден, два, три, четири, пет, до илјада и двапати повеќе и пак сонот не можеше да се провлече под рампата на неговата свест.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Четири пилиња, колку што можеле таму да се набуткаат, се провлекле под прагот на лабавата жица и се заплеткале во мрежестата стапица.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)