„Старче, продај ни уште малку ракија. Тежок пат не чека“. проговори некој од него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Една вечер, божиќни пости, Толе седеше со Јована и некои други Јованови другари, кога во кафето, од маса до маса, се пронесе тивок глас дека војводата Гоце Делчев ќе дојде вечерва во кафево да се види со своите пријатели и да проговори некој и друг збор.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ако сакаш да проговориш некој лав со човекот, проговори човечки, а ако не — нека стане, нека си оди откај што дошол.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Меѓу вжештените извици, Ева балансираше како златокос палјачо со модри очи – од молчаливото насмеано кукле ќе се расприкажеше разгалената сестричка, а пак од оваа ќе проговореше некое стармало суштество во детско обличје.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)