Не ретко, внесен во речиси распаднатото, пожолтено, прастаро лисје, од неподврзаните тефтери, само подземањето на еден лист, предизвикуваше продолжен трепет, ослободуваше некаков говор на животот од нив што можеше да се поврзе со говорот на другите листови од ракописната грамада.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)