рече (гл.) - ова (зам.)

Бургиба, откако го рече ова со уверлив глас, му се обрати на својот министер: - Задржете го тој човек во Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Првите промени се однесуваа на општиот впечаток што го оддаваше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Уште ти ми фалиш! - но не го рече ова доволно гласно за да го разбуди тетин Јован.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Само, би сакал пред да се здружи со вас, да ви го речам ова: мнозина од вас се подбиваат со него.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога го реков ова татко ти и вистиски зовре.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Вие може да верувате дека знаете, но јас тврдам дека и мојот професор од Виена ќе ви го речеше ова што ви го велам јас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кај човека потребата да им се сврти на спомените обично доаѓа подоцна. И тоа колку подоцна толку подобро. Илјада пати го имам речено ова.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А може и ништо нема да ви рече.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само ќе ги поткрене рамињата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Васј, Васј! Секогаш ја избираш најгорчливата чаша. Не сме дојдени да укоруваме“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Не биди саркастична. - Не го реков ова во лутина, ниту пак случајно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Онака, сосема случајно, без никаква намера го реков ова.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го рече ова и се сврте кон мене. Дури и подзастана.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Еден речи ова, друг она, ние слушаме заутарени, не сакаме да знаеме што нѐ чека.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)