рече (гл.) - автор (имн.)

Затоа што „јас, сепак, на сè гледам како на поезија“, ќе рече авторот на самиот крај од книгата, зашто неговата душа свикнала стварноста на постоењето да остане негибната, да има тој со што да се бори, а не да биде доведена во прашање така што ќе биде променета и преобразена, во „милион варијанти“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Ако сакаш, можеш да го видиш“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Молчи! Тоа е професионална тајна“, ѝ рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Збунета, со црвени облачиња што и прелетуваа преку подпропаднатите образи со здлабнатини, му рече: „Јас не ве познавам!“ „Лесно за тоа“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Изборот на четиво во последно време во Скопје навистина е скуден“, му рече авторот на пријателот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ништо. Навистина ништо“, рече авторот. „Само седнете и вие малку да поприкажуваме и – толку.“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Не, не... Со парен број не би бил задоволен“,ѝ рече авторот на Летка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Спој на убавото и корисното, си рече авторот насмевнувајќи си се на своја сметка и за свое задоволство.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„За некој загинат партизан во војната... Некој од селово...“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Јана. Многу млада умре кутрата. Немажена, ако се омажеше...“ „Да не беше грда?“ рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нешто живо да го сметаш за играчка што си дозволуваш просто да ја исфрлиш кога ќе ти текне е неподносливо, јадосано си рече авторот и пак ја зеде лопатата да го исчисти дворот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Да ви изразам сочувство“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Можам ли да влезам?“ рече авторот решен да си го овозможи она што женичката очигледно не му го нудеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Добар ден!“ гласно рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Не, тоа не е прикаска“, рече авторот. „Уште помалку роман.“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ќе ти го најдам кога ќе решиш да ме напуштиш“,ѝ рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Тоа го ценам кај дамите со реноме“, рече авторот намерно служејќи се со постилизирано изразување за да го погали малограѓанскиот менталитет на коконата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Драго ми е што ве запознавам“, рече авторот и се загледа во човекот што седеше до него.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Затоа ќе употребам друго име и друг град“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не делува умно, си рече авторот. Овој е човек што мисли со нервите, заклучи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ја направи ли тој морон таа огромна куќа што за ништо на овој свет не му треба?“ го праша Летка мислијќи на плановите на Еда во Брамптон, Канада, да изгради куќа со дваесет и пет соби. „Не“, рече авторот...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш се расчу оти во Америка излегол некој лек за таа болест, не знам како се викаше...“ „Пеницилин!“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„По едно кафе за двајцата!“ рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Па сепак, главно таму живееме па таму најмногу треба да ги средиме работите“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сега, откако дедо Најдо со поттргнување на катинарот се увери дека добро заклучил, се осигури дека добро го држи бастунот и се сврте да тргне кон сретселото „Добро утро, дедо Најдо“, му рече авторот подвикнувајќи. „Или добар ден“, се коригира.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ова што сега го реков мора многу да им се допаѓа на грчките несреќни „левучари“, меѓувремено си рече авторот и продолжи: Ова е миг во кој ве повикувам секој во себе да си признаеме: Секој од нас, секој ден, од девет до пет е на работа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Тоа ами некако инаку да не се викаше“, рече дедо Најдо. „Стрептомицин“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Тоа е точно“, рече авторот задоволен од констатацијата што толку добро се вклопуваше во концептот за профилот на Едо селанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Зарем вие да ме честите?“ рече стопанот. „Зошто да не“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Е, па што?“ „Тоа“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тука сме, си рече авторот, ја фотокопира веста и излезе од библиотеката на Домот за печат не само задоволен туку и решен што поскоро да замине за Битола.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Убаво е тука“, рече авторот и виде како Едо селанецот пак ја сведна главата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Во ова што го рече сега нема ништо еротско“,ѝ рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)